پسته کوهی (در متون طب سنتی بُطُم) با نام (نام علمی: Pistacia terebinthus) گیاهی از تیره پستهایان است.
نتایج برخی پژوهشها نشان داده که افشره پسته کوهی و فلووکسامین بهتنهایی یا در کاربرد همزمان، در موشهای تحت استرس بیحرکتی، باعث کاهش برخی آسیبهای ناشی از استرس و افسردگی میشوند. افشره پستهکوهی در کنار داروی فلووکسامین علاوه بر کاهش افسردگی القاء شده با استرس بیحرکتی، باعث بهبود شرایط آنتیاکسیدانی در بافت اسبک مغز میشوند.
از خواص بی نظیر آن میتوان درمان نرمی استخوان ، تقویت کننده اعصاب ، درمان ورم و زخم سخت ، تقویت قوای جنسی و رفع زود انزالی ، رفع کم خونی ، التیام زخم ، تقویت کبد و طحال ، تسکین سرفه ، خفقان سینه و رماتیسم مفصلی حاد اشاره کرد .
در ایران
درختی به ارتفاع ۲–۳ متر و خودرو بوده که زیستگاه اصلی آن در استان لرستان و کردستان است ولی در دیگر نقاط کشور بهطور پراکنده یافت میشود. از میوه ان بیشتر در تهیه ترشیجات استفاده میشود اما حالت خشک شده ان دارای مغزی به شکل و طعم پسته بوده و به کردی آن را قه زوان وهنوشک و در خراسان بنهمیگویند. در لری و لکی نیز به آن قولنگ یا کولنگ و در گویش دزفولی به آن بنک میگویند ناصر خسرو در سفرنامهاش شرح مفصلی از پسته کوهی کوههای قاین و گناباد- فردوس زیبد دارد. پسته کوهی بسیار مقوی است و از آن غذاهای سنتی تهیه میشود. امروزه نسل این گیاه در کوههای فردوس گناباد از میان رفتهاست.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.